مهمترین دلیل استفاده از زیرساخت رایانش‌ابری، یکپارچگی تمام منابع سخت‌افزاری و ایجاد یک بستر قدرتمند یکپارچه برای اجرای سرویس‌ها بر روی ماشین‌های مجازی است. عمده‌ترین تفاوت رایانش ابری به نسبت شیوه سنتی پیاده‌سازی سرویس‌ها بر روی سرور فیزیکال ، این است که در شیوه سنتی برای پیاده‌سازی سرویس ها از یک سرور واحد برای پیاده‌سازی استفاده میشد که به نسبت قدرت سخت افزاری سرورها و مصرف منابع سخت‌افزاری توسط سرویس‌ها ، میزان بسیار زیادی از قدرت منابع سخت‌افزاری سرورها بلااستفاده می‌ماند. علاوه‌بر این مصرف انرژی منابع سخت‌افزاری بلااستفاده ی سرورها، مدیریت و نگهداری سرورها توسط ادمین(ها) در حجم بالا از عمده‌ترین دلایل مهاجرت از شیوه سنتی سرویس‌دهی به زیرساخت رایانش‌ابری است.
در زیرساخت رایانش ابری با تجمیع منابع سخت‌افزاری سرورها به صورت یکپارچه و نصب و راه‌اندازی سیستم‌عامل‌ها و پیاده‌سازی سرورها بر روی ماشین‌های مجازی (به‌جای فیزیکال) بسته به نیاز سرویس، تا حد بسیاز زیادی از هرز رفتن منابع سخت‌افزاری، انرژی و منابع انسانی می‌توان جلوگیری کرد.
برای درک بهتر این موضوع، به صورت ساده‌تر می‌توان گفت در زیرساخت رایانش ابری چندین سرور خواهیم داشت که با تجمیع آن‌ها به یک سرور واحد بسیار قوی‌تر خواهیم رسید که اجزای سازنده آن را تک‌تک آن سرورها تشکیل می‌دهند و قدرت سخت‌افزاری آن از تجمیع تمام RAMها، cpuها و هارددیسک‌ها تشکیل می‌شود. همچنین برای پیاده‌سازی سرویس‌ها به میزان مشخصی از منابع سخت‌افزاری نیاز داریم که با استفاده از پنل مدیریتی ابری ، دست ادمین مجموعه کاملاً باز خواهد بود که به هر اندازه‌ی مورد نیاز، منابع سخت‌افزاری در اختیار ماشین‌مجازی جهت پیاده‌سازی و راه‌اندازی سرویس قرار دهد.
در یک کلام: در شیوه سنتی سرویس‌ها بر روی هر سرور به صورت فیزیکال نصب و راه‌اندازی می شد ولی در شیوه زیرساخت ابری تمام سرورها تشکیل یک سرور بسیار قدرتمند را می‌دهند و بر روی این زیرساخت به جای سرور فیزیکال از ماشین‌های مجازی انعطاف‌پذیر جهت نصب و راه‌اندازی سیستم‌عامل و سرویس‌ها استفاده می‌شود.
